vrijdag 30 juni 2017

Gezellige goodiebag van VBK


 
Eindelijk tijd om de bij mijn uitgever ontvangen goodiebag, gekregen na afloop van de auteursborrel, te bekijken. Veel brochures van al het moois dat weer gaat verschijnen, maar ook prachtige boeken die mijn aandacht hebben met daarnaast nog het leuke tijdschrift 'Puur' waarvoor hoofdredacteur Petra Kruijt, die zich als bureauredacteur ook over mijn werk buigt, verantwoordelijk is. Dank VBK voor de goodiebag!


Gezellige auteursborrel bij uitgeverij Zomer & Keuning in Utrecht



Gisterenmiddag een gezellige borrel bij mijn uitgever in Utrecht. In de achterliggende maanden is er namelijk veel gebeurd bij de uitgeverijen Kok, Omniboek en Boekencentrum. Deze laatste is overgekomen naar Utrecht en samen vormen zij nu één uitgeefcluster binnen VBK/media. Reden genoeg om weer eens met elkaar bij te praten. Na wat toespraken en een rondleiding onder het genot van een hapje en een drankje leuke ontmoetingen die middag in de binnentuin aan het Herculesplein in Utrecht met mede auteurs, correctors, bureauredacteuren etc. van Kok, Boekencentrum, Omniboek en natuurlijk Zomer & Keuning vanaf nu allemaal onder een dak! Zoveel interessante gesprekken gevoerd dat ik vergeten ben om foto's te maken, daarom ze voor deze keer maar 'gepikt' van collega/vriendin Gerda van Wageningen. Vindt ze vast voor een keertje niet erg. Maar voortaan wel opletten Visscher!

zondag 18 juni 2017

Fictie: een niet op werkelijkheid berustende voorstelling of beschouwing

Een dringende vraag van een lezer die zeer gesteld is op literair historische romans. Romans dus waarin iemand de hoofdrol speelt die wat betekend heeft in onze geschiedenis, iemand met een echt bestaande achtergrond. Deze lezer vraagt zich af of er geen geschiedvervalsing plaatsvindt wanneer je deze persoon zaken laat beleven die wellicht nooit hebben plaatsgevonden. Dit is wel een puntje vind ik zelf en heb daar al vaak mijn hoofd over gebroken. Toch heb je te maken met fictie, maar hoe ver kun je hier in gaan? Ik kan uiteraard niet voor een ander spreken, maar zoals ik mijn romans opzet, lig ik niet wakker van 'geschiedvervalsing'. Hoe dat komt?


Van Sara Naerebout is geen portret gevonden, ook niet hoe zij leefde. Het archief gaf aan wanneer ze werd geboren en waar, hoeveel kinderen ze baarde en wanneer ze stierf. Van haar echtgenoot Frans Naerebout was des te meer te vinden. Zijn tijdlijn diende in mijn nog te publiceren roman 'De Wolkenkijker' ook als haar tijdlijn. Wanneer hij op zee was, moest ik beschrijven hoe zij leefde, hoe zij was als echtgenote, als moeder, waarvan ze leefde etc..

Ik zal eerst uitleggen hoe ik te werk ga tijdens de voorbereidingen tot het schrijven van de roman. Ik zoek eerst naar een geschikte hoofdpersoon. Veelal zoek ik mijn onderwerp in vrouwen die iets betekend hebben, sterke vrouwen vaak. Over haar leven probeer ik zoveel mogelijk te weten te komen. Wat ik uitzoek over dat leven, kan namelijk iedereen uitzoeken. Dat zijn de feiten, de geschiedenis, de jaartallen uit bronnen die ze na overlijden heeft achtergelaten. Na historisch onderzoek maak ik ook een tijdbalk en zet alle weetjes op volgorde van datum in die tijdbalk. Dan zoek ik verder wat er in die jaren om haar heen gebeurde, oorlogen, politiek, VOC tijd, regenten, stadhouders, arm, rijk, ambacht tot extreem warme winters en zomers, kortom hoe zag Nederland er in die jaren uit. Mijn ervaring is dat er gelukkig altijd onnoemelijk veel losse eindjes zitten in de geschiedenis van iemand die wij helaas alleen kunnen natrekken via de archieven of dat wat er al over hen geschreven is. Soms lukt dat ook via een omweg. Is de echtgenoot bekend en is er veel over zijn leven geschreven, waar zij uiteindelijk deel van uit gemaakt heeft, dan kan dat nog zeer interessante gegevens opleveren. De geschiedenis moet dan naadloos sluiten. Wanneer iemand zeeloods is en een bepaald jaar op zee is, kan zijn echtgenote niet zwanger worden. Is dit wel het geval dan is er vermoedelijk toch iets loos.

 
Voor de nog te publiceren roman 'Het Limoenwijf' had ik alleen deze afbeeldingen die overigens een fraai beeld geven van wat er in 1748 op de Amsterdamse grachten en op de Dam gebeurde tijdens het Pachtersoproer. Geen portretje van haar of het moet de afbeelding links onder zijn waar ze opgehangen naast het raam van de Waag bengelt. Voor de roman had ik veel geschreven historische materiaal, alle personen die er in de roman voorkomen hebben echt bestaan, maar zijn fictioneel voor haar leven.
 
Als schrijver ben ik helemaal verrukt van al die losse eindjes. Helemaal aan het eind van mijn historische onderzoek blijf ik zelfs zoeken of er misschien niet toch iemand is die er een oplossing voor heeft gevonden. Grote vreugde wanneer dat niet zo is, want dan mag ik op die punten het leven van mijn hoofdpersoon zo invullen dat het past bij het verhaal dat wel van haar bekend is.

 
Van de schilder J.B. Jongkind was tamelijk veel bekend, toch kende zijn leven vrij veel losse eindjes evenals dat van zijn vriendin Madame Joséphine Fesser. Van dit paar wel portretjes en heel veel schilderijen, zowel van haar als van hem. Toch was er iets in beider leven dat grote vraagtekens opwierp. Daar baseerde ik de roman 'Maannachten' op die dit najaar verschijnt bij
Zomer & Keuning. 

Toegegeven dat begrip is rekbaar, maar valt mijn in ziens niet onder geschiedvervalsing. Ik probeer mijn lezers mee te geven dat het wellicht zo gegaan zou kunnen zijn. De Dikke van Dale geeft voor fictie een prachtige omschrijving: Niet op werkelijkheid berustende voorstelling of beschouwing. Als uitgangspunt voor een gedragslijn of verdere beschouwing: iets dat men aanneemt, hoewel men weet dat het niet waar, of paradoxaal is, omdat het van nut is voor een redenering. Beter dan zo kan ik het niet verwoorden!

maandag 12 juni 2017

Leuk artikel op faceboek van Annemieke Steenbergen




Annemieke Steenbergen heeft een link gedeeld met de groep Hoekschewaards Kwebbelhoekje.
45 minuten
 
Ik heb jaren in het museum in Heinenoord mensen in de echt verbonden als ambtenaar van de burgerlijke stand maar verbaas me vaak als ik hoor dat mensen het niet kennen of nauwelijks van binnen kennen. Echt niet weet wat er aan schatten opgeborgen en bewaard liggen daar.
Een van de meerdere historische romans, die zich voornamelijk afspeelt op het Hof van Assendelft, (het streekmuseum dus) ons huidige museum Hoeksche Waard, heeft de titel 'Tussen rang en stand' meegekregen en verscheen 4 oktober 2016 bij Zomer & Keuning. Deze is geschreven door Marja Visscher Die roman geeft bijvoorbeeld een heel mooi sfeerbeeld en als je van lezen en streekromans houdt dan zou ik deze zeer zeker aanschaffen en lezen.
Het auteursblog van Marja kun je vinden op: www.marjavisscherauteur.blogspot.com
Op deze blog alle nieuwtjes wat betreft haar auteursactiviteiten.
Er zijn ook heel regelmatig lezingen in het museum en je kunt er zo maar Louise Janssen o.a als gastvrouw tegen komen. Dus kijk maar, toch wel leuk om iets meer van de streek te weten en van o.a een schrijfster van hier, de plek waar je woont in onze mooie waard immers. Heb het goed en geniet van de dag.

Wie van buiten de Hoeksche Waard komt en het voornemen heeft om het eiland een dagje te bezoeken, laat het mij even weten, (marjavisscher51@gmail.nl ) er ligt een brochure van het museum, een boekenlegger en een pen van uitgeverij Zomer & Keuning voor je klaar!

woensdag 7 juni 2017

De vaderlandse geschiedenis bepaalde haar levenslot of was het andersom?


Wat heerlijk dat een paar regenachtige dagen zo geestverruimend kunnen werken. Gisterenmorgen eerst mijn werkkamer eens grondig aangepakt en opgeruimd. De computer geschoond, archief bijgewerkt en mijn ordners met documentatiemateriaal voor mijn nieuwe literair historische roman van tabbladen voorzien. Typisch dat het na zo'n opruimwoede vervolgens weer zo lekker schrijft. Misschien wel mede hierdoor maakt ook mijn hoofdpersoon Johanna andere stappen dan ik aanvankelijk voor haar bedacht had. Ze begint aardig een eigen leven te leiden op een weg die ik weliswaar vantevoren heb uitgestippeld, maar die nu door haar sterke karakter plotseling, door omstandigheden waarin ze in terecht is gekomen, een geheel andere weg is in geslagen. Spannend, om haar in hoofdstuk vier te begeleiden in het nemen van haar besluiten. De sleutel van haar lot heb ik in handen. Kwam het door de regen en de storm dat haar leven plotseling bloedrood kleurde? Of had het er alles mee te maken dat ze, nu ik haar beter heb leren kennen, steeds meer een mens van vlees en bloed is geworden? Haar belevenissen stapelen zich op, van een meisje is ze nu een jonge vrouw geworden. Haar angsten en bezorgdheid hebben een diepe uitwerking op haar persoonlijkheid. Ik moet als schrijver nu uitzoeken hoe onzelfzuchtig ze is en om kan gaan met de emotionele bindingen. Haar leven is onrustig op dit moment. Weggejaagd uit de huiselijk kring, ouder geworden op de boerderij als dienstbode, waar ze opnieuw door ernstige verwikkelingen niet kan blijven. Karakterirstieke psychische factoren maken haar sterk en juist dat zal Johanna in haar latere leven nodig hebben, zo vertellen mijn aantekeningen, want ze is er nog niet. Haar levenspad dat ik al zo mooi voor haar heb uitgestippeld en vast ligt in onze vaderlandse geschiedenis, als de uiteindelijke echtgenote van de raadspensionaris, moet ik eigenlijk herschrijven voor dat ik met hoofdstuk vier begin. Maar ik besluit om het niet te doen, het leven laat zich immers niet dwingen. Straks zal ze opnieuw haar koffer pakken en in haar leven verder reizen met de man, een kunstschilder, die haar later vele malen op het doek zal vastleggen. Alles heeft een reden, de schilderijen zullen haar langzaamaan naar haar doel en plaats brengen: 's- Gravenhage het Huis aan de Boschkant, dienstbode bij Raadspensionaris van Slingelandt. Haar reis door de tijd is nog niet ten einde.

donderdag 1 juni 2017

Bij Sara du Faget van Assendelft op de thee in het Hof van Assendelft



Bij Sara op de thee, hoe leuk is dat? Mijn hoofdpersoon Sara du Faget van Assendelft blijft zich roeren. Ditmaal omdat ze de kinderen uit de Hoeksche Waard tot 12 jaar heeft uitgenodigd om op 7 juni bij haar op de thee te komen. Ze heeft deze uitnodiging verstuurd omdat het dit jaar 300 jaar geleden is dat zij werd geboren. Ook haar huis het Hof van Assendelft bestaat 250 jaar. Het zal zeker gezellig worden bij Sara er staan namelijk (bord)spelletjes klaar en ingrediënten om koekjes te versieren voor bij de thee. Elk kind mag verkleed komen als freule, jonkheer, dienstmeisje of koetsier. De theemiddag bij Sara begint om 14.00 uur en duurt tot ongeveer 17.00 uur. Wie het verhaal van Sara du Faget van Assendelft nog niet kent, kan bij de balie van het museum vragen naar de historische roman 'Tussen rang en stand', geschreven door Marja Visscher.