zondag 31 december 2017

Gratis kerstverhalenbundel als e-book van Hebban


Op de valreep van het oude en het nieuwe jaar nog een leuk presentje, waaraan ook ik mijn medewerking heb verleend, namelijk een kerstverhaal. Hebban maakte er een gratis E-book van voor alle lezers! Onderaan deze tekst de link om het boek in bezit te krijgen.

De afgelopen maand hebben 31 Nederlandse auteurs ons verwend met een prachtig kerstverhaal. Al deze ontroerende, grappige en romantische verhalen hebben we voor jullie gebundeld in de WLFG Kerstverhalen bundel. En deze bundel is nu als gratis e-book te downloaden.

Wat is het een fantastische jaar geweest. Aan het begin van 2017 begonnen wij, als de Hebban Feelgood Club van 10, vol enthousiasme aan onze taak om het prachtige en fijne feelgoodgenre te promoten, meer op de kaart te zetten en heel veel liefde voor het genre te verspreiden. En dat hebben we gedaan! Met meer dan 300 artikelen hebben we het afgelopen jaar onze spot gevuld met interviews, buddyreads, verslagen en nog veel meer.
De tofste boeken kwamen voorbij, uitnodigingen voor evenementen stroomden binnen en we planden ook regelmatig echte ‘feelgooddates’ om met elkaar bij te kletsen, boeken te ruilen en nieuwe plannen voor WLFG te maken.

Maar onze spot zou niet zo’n succes zijn geweest zonder jullie, onze lezers. Leuke en lieve reacties stroomden dagelijks binnen, eerst via Hebban, maar daarna ook via onze sociale mediakanalen. Jullie namen massaal plaats in onze speciale cafés, vulden jullie boekenplanken met ‘onze’ boeken en deden gezellig mee met alles wat we hebben mogen organiseren.
Om jullie daarvoor te bedanken wilden we in december, de feest- én feelgoodmaand bij uitstek, jullie in de watten leggen. Wij vroegen bekende en onbekende feelgoodauteurs om een kort kerstverhaal te schrijven. Deze romantische, emotionele en soms ook erotische kerstverhalen verschenen al eerder op onze spot, maar nu ook – als speciaal eindejaarscadeautje – als verhalenbundel. Zodat je deze fijne verhalen ook kunt lezen op je e-reader of tablet en je het hele jaar eventjes kunt wegdromen bij de fijne periode van kerst.

Zo kun je in deze bundel de korte verhalen lezen van onder andere Marja Visscher, Gerda van Wageningen, Gaby Rasters, Marijke Vos, Wendy Brokers, Lis Lucassen en Marcel Vaarmeijer. Eenendertig auteurs hebben geschreven over kerst en wat hebben ze prachtige verhalen afgeleverd! Ook Marleen en Nathalie, twee van onze eigen dames, hebben hun beste beentje voorgezet om de liefde voor kerst te verspreiden en schreven speciaal voor WLFG een verhaal.
Mede door middel van deze verhalenbundel willen we jullie bedanken voor het afgelopen jaar en hopen we jullie in 2018 terug te zien voor heel veel feelgood!

Veel leesplezier en op naar een fantastisch, boekig en vooral feelgood 2018!
Veel liefs,
We Love Feelgood

Download hier gratis de volledige kerstverhalenbundel als e-book

zaterdag 30 december 2017

Voor al mijn lezers van boeken, blog en facebook een gelukkig nieuwjaar!


Te diep in het glaasje

We wonen nu alweer bijna 40 jaar in de Hoeksche Waard. Trouwden in Zuid-Beijerland en betrokken als pasgetrouwd stel één van de eerste nieuwbouwhuizen in dat dorp. Maar het echte landleven trok. De wens om midden in de polder een dijkhuis te bezitten was een droom. Ik schreef het al eens eerder, de romantiek van een beetje ‘boeren’ realiseerden wij door in Klaaswaal een dijkhuis te kopen, gevolgd door wat schapen, geiten, kippen, een pony, konijnen, een hond en ook nog even ganzen. Tot deze via de sloot naar de buren zwommen en de groentetuin van de buren leegvraten. Het huisje was één-steens en de ‘isolatie’ zat hem in donkergroen gebeitste schrootwanden. Met precies boven de bank een kwast in het hout, of liever gezegd een gat waar ooit een kwast had gezeten. Met een westenwind woei het binnen net zo hard als buiten. Het huisje was schattig! Boerenbont gordijnen, schemerlampen gesoldeerd op oud gereedschap met boven de tafel een wagenwiel met boerenbonte kapjes. Keukenstoelen bij een oud-eiken keukentafel waar de stoelmatter enorm zijn best op had gedaan. Een woonkeuken met honderd jaar oude plavuizen en in de kleine kamer nog twee bedsteden met in het midden de kelderkast. We liepen op klompen en genoten van het leven. Onder het dak maakten we twee slaapkamers. De zwartgeteerde schaaldelen in de schuinte van het dak lieten we zo, want dat sliep zo pittoresk. Wanneer het erg warm weer was rook het er nog steeds naar de hooizolder, die het ooit was. Van het kleine groene luik waar de pakken doorheen werden geschoven, maakten we een deur om wat frisse lucht op de zolder te hebben.

Hoewel het huis wel voorzien was van centrale verwarming was het er warm, maar ook dat was betrekkelijk. Wanneer in de winter boven de ramen werden opengezet dan woei de wind door de te ruime gaten van de centrale verwarmingsbuizen naar beneden. Zat je tussen de kwast in het hout en het gat van de centrale verwarmingsbuis dan maakten we daar geen misbaar van, maar trokken een van schapenwol gesponnen en gebreide trui aan en trotseerden ‘de storm’. Het leven was er tamelijk ongecompliceerd. Een van de bedsteden hadden we omgebouwd tot een ‘leesnis’ door het bed te handhaven, maar aan de wanden boekenplanken te maken. Veel kussens en een gezellig lampje deden de rest. Wanneer we visite hadden en onze dochter wilde niet naar bed dan mocht ze bij de ‘visite slapen’. Met de bedstede op een kier was ze zo onder zeil. Hoe knus kun je het maken. Heel knus! Want meneer Visscher en ik hadden echt een donkerbruin leven. Wanneer het lammertijd was, waren we in de schuur, die naast het huis stond, aan het werk. Vaak wilden er mensen naar de geboorte van de lammetjes komen kijken die, hoe kan het anders, vaak laat op de avond of in de nacht geboren werden. Op een kistje in de schuur soep eten en na de geboorte van de lammetjes wachten op de nageboorte. Hoewel het soms buiten vroor dat het kraakte, in de schuur was het gezellig en warm. Boven het jonge grut vaak een warmtelamp en achter de pakken hooi op de planken tegen de zoldering, in het donker verscholen, een stel slapende kippen.

Kerstdagen en Oud- en Nieuwjaar werden eigenlijk altijd thuis gevierd, dit vanwege alle dieren die wellicht bang waren van het vuurwerk. Nu zijn wij van huis uit geen drinkers, alcohol bedoel ik, maar tijdens een ijzige oudejaarsavond besloten wij om toch een flesje wijn open te trekken. Oliebolletjes en appelbeignets op een grote schaal, de avond kon niet meer kapot. Buiten stormde het. Het geluid kwam luid aanrollen door de polder en beukte tegen de één steensmuur. We besloten het gat in de houten wand net boven de bank te dichten met een prop toiletpapier, hetgeen zeker een graad of twee scheelde. Met het naar bed gaan van onze, toen nog jonge dochter, gingen de ramen boven op zolder open. Een straffe wind gleed langs de kokend hete verwarmingsbuizen naar beneden. Het deerde ons niet! De rode wijn en de liefde deed ons gloeien. Nog maar een glaasje… en toen gebeurde het. Ik zag, de overigens vaste, vloerbedekking golvend op en neer gaan. Een beetje ontdaan zette ik mijn glas weg. Oeps, dit was te veel van het goede. Ik gluurde naar meneer Visscher, ook die staarde wat ontdaan naar de vloer. Hij sloeg zijn glas achterover en zei: Geef mij nu maar een Spa blauw. Er brak een merkwaardig kwartiertje aan waarin wij beiden er niet voor uit wilde komen dat we wellicht te diep in het glaasje hadden gekeken. Ik werd er terstond een beetje giechelig van. ‘Ik geloof dat ik teveel op heb’, bekende ik uiteindelijk. Meneer Visscher zuchtte. Het hoge woord was er uit! ‘Zie jij wat ik zie?’ riep hij lachend. De vloerbedekking golfde er lustig op los. Hier moest toch iets anders aan de hand zijn, want samen hetzelfde alcoholtrauma was teveel van het goede. Niet veel later kropen meneer Visscher en ik op de knieën over de vloer en constateerden dat we buiten de luikjes voor de ontluchtingsroosters van de kelder vergeten waren. De wijn, de storm buiten, de sterke stroming tussen de kier van de verwarmingsbuizen en de kelder is nog jarenlang een onderwerp van gesprek geweest!     

Ik wens al mijn lezers van boeken, blog en facebook een gezellige jaarwisseling en een goed, inspirerend, maar vooral gezond 2018!

maandag 25 december 2017

Mogelijk gemaakt om blog nu te volgen



Onlangs kreeg ik wat mailtjes dat mijn blog geen mogelijkheden bood om je op te geven als volger van mijn blog. Daaronder kun je invullen wanneer je per mail geattendeerd wil worden op een nieuwe post. In de rechterkolom kun je jezelf daarvoor aanmelden. Hopelijk is deze nu naar tevredenheid veranderd en kunnen wij nog gemakkelijker met elkaar in contact komen. Uiteraard stel ik dit zeer op prijs. Ik vind het leuk om vragen en opmerkingen over mijn boeken te ontvangen en die te beantwoorden en te bespreken. Actie en interactie is uiteraard altijd welkom!

vrijdag 22 december 2017

Prachtig eindoordeel op historische roman Maannachten van Leesclub Hebban

De leesclub voor het boek Maannachten van Marja Visscher begon met vijftien enthousiaste leesclublezers. Een historische roman deze keer. Voor een aantal lezers was het een bewuste keuze om eens een ander soort boek ter afwisseling te lezen. De schrijfster Marja Visscher was ook zeer betrokken en beantwoorde lezersvragen en vulde de discussie aan met extra informatie.

Korte samenvatting
'Maannachten' van Marja Visscher neemt je vanuit het perspectief van Joséphine Fesser mee in het leven van de schilder Johan Barthold Jongkind (1819-1891), voor wie zij al bij hun eerste ontmoeting een grote bewondering opvat. Jongkind was aan lagerwal geraakt en verbleef daarom tijdelijk in Nederland, maar zijn kunstenaarsvrienden hebben hem teruggehaald naar Parijs. Joséphine koopt een schilderij van hem en nodigt hem uit om bij haar te komen eten. Vanaf dat moment wijkt hij nauwelijks nog van haar zijde. 'Maannachten' is een intrigerend verhaal over leven voor de kunst en leven van de liefde.


De leesclub

De titel en de cover
Over de titel bestaat weinig twijfel: Maannachten is goed gekozen. Jongkind staat vooral bekend om zijn schilderijen bij maanlicht.
De cover daarentegen krijgt wel iets van kritiek. Over het algemeen wordt de cover als prachtig bestempeld en passend in de serie van historische romans, maar het feit dat de vrouw op de cover niet past in het beeld van Joséfine Fesser is dan jammer. Een foto van een Jongkind schilderij op de cover hadden de lezers wel mooi alternatief gevonden.
AdaW: Ik vind de titel goed gekozen, want Jongkind staat vooral bekend vanwege zijn schilderijen bij maanlicht. 
Elsbeth: De cover is mooi en doet denken aan de 19e eeuw, maar kan onmogelijk Josephine verbeelden. Zij was de 40 al gepasseerd toen ze Jongkind ontmoette. De dame op de cover is duidelijk veel jonger.
Wietske: Als cover had ik graag een gedeelte van een schilderij gezien met een mooie maanlicht lucht;) en misschien een vage vrouwfiguur.

Schrijfstijl en opbouw
Ook hier zijn de lezers het met elkaar eens: een vlotte prettige stijl van schrijven, wat erg fijn leest. Ook de chronologische opbouw werkt goed. Een paar lezers vinden wel dat het verhaal wat traag opbouwt, en dat het lang vaag blijft wat er met Jongkind in Rotterdam is gebeurd. Marja Visscher vult hierbij aan, dat dat een bewuste keuze is geweest, zo kwam er juist een opbouw in met spanning.
Hetty: Het boek is vlot en toegankelijk geschreven en leest erg prettig. Het is chronologisch opgebouwd en geeft een beschrijving van de levens van Jongkind en Joséphine. 
Toch heeft Marja er wel een zeker 'spanning' in weten te brengen, in de vorm van het nieuwsgierig blijven naar de antwoorden op de vele vraagtekens rondom de levens van de hoofdpersonen. Niet alles is gelijk duidelijk.
Erika: De opbouw van het boek is chronologisch en dat lees zeker prettig. De schrijfstijl is vlot en neemt mij als lezer helemaal mee in de tijd waarin het zich afspeelt. Het is zo duidelijk beschreven dat er in mijn hoofd filmbeelden bij ontstaan zijn.

Het werk van Jongkind
Bij de vraag of het boek de lezers heeft kunnen raken, kwam vooral naar voren dat ze nieuwsgierig zijn geworden naar de schilderijen van Johan Jongkind. In het Dordrechts museum is op dit moment een tentoonstelling van werk van Jongkind. Het is dan ook geen toeval dat het boek nu is uitgebracht. Een van de lezers heeft de tentoonstelling bezocht en anderen hebben plannen gemaakt om te gaan. Maar naast het feit dat ze nieuwsgierig waren naar zijn werk, heeft het verhaal (en de personages) ook een goede indruk achtergelaten.
Annette: Ik vond het verhaal zeer interessant en heb genoten van het levensverhaal van Jongkind en Josephine. Ik ben zodanig geraakt dat ik nu naar de tentoonstelling in Dordrecht ga in de kerstvakantie om het verhaal completer te maken.
Robine: Jazeker, ik heb meegeleefd met alle personages. Al draait het eigenlijk om Jongkind, ik vond vooral Josephine als personage inspirerend. Een sterke en onafhankelijke vrouw met een groot hart voor de mensen om haar heen.

De verwachtingen
Zijn de verwachtingen die er aan het begin van de leesclub waren, ook uitgekomen?
Ja zeker, Marja Visscher heeft met haar roman de verwachtingen van een roman over de kunstschilder Johan Jongkind ruimschoots waargemaakt.
Mireille: Ik verwachtte een historische roman. Die verwachting is volledig uitgekomen. Ik kende de schilder Jongkind niet en heb dus een aantal van zijn werken opgezocht op internet. Ben dus heel wat wijzer geworden.
Rietje: Ik verwachtte een historische roman over een schilder. Door het lezen van dit boek ben ik de impressionistische schilder Jongkind gaan opzoeken en ben meer over hem te weten gekomen. Mooier kan toch niet.

Conclusie
Johan Jongkind en Joséfine Fesser zijn door de roman Maannachten van Marja Visscher tot leven gekomen. Een fijne historische roman, met veel plezier gelezen en besproken in een gezellige leesclub, wordt dan ook beloond met een mooie serie sterren.

Met 1 x 5 sterren, 10 x 4 sterren en 4 x 3 sterren, sluiten we de leesclub van het boek Maannachten af met een geweldige 4 sterren waardering.

5 sterren:
Elsbeth:  ‘Maannachten’ is een verhaal over een getroebleerd kunstschilder die aan de wieg van het Impressionisme heeft gestaan en de sterke vrouw die zijn rots in de branding was. Het verhaal neemt je mee naar het Parijs van halverwege de 19e eeuw, maar ook naar andere delen van Frankrijk, zoals Normandië, waar Jongkind graag kwam om er te schilderen. Het geeft een goed beeld van de normen en waarden in die tijd.
4 sterren:
Annemiek:

Een heerlijk te lezen historische roman over het leven van een schilder, voor iemand als ik, die als interesses schilderen, lezen en geschiedenis heeft, was dit boek een schot in de roos.
3 sterren:
AdaW
: een interessant inkijkje in de kunstenaarswereld in Parijs aan het eind van de 19e eeuw

Nogmaals dank aan Marja Visscher voor haar geweldige bijdrages.

donderdag 21 december 2017

Auteursbond trekt aan de bel voor leenrechtvergoedingen


De vergoedingen die wij als auteur via het leenrecht ontvangen nemen fors af. Dit is de reden waarom de Auteursbond (samen met uitgevers, Stichting Leenrecht en Lira, BNO en Pictoright) in Den Haag al enige tijd aan de bel trekt op het ministerie van OCenW, bij bibliotheken en recent bij de woordvoerders cultuur in de Tweede Kamer.
Op de valreep van het oude jaar is het gelukt om een opiniërend artikel van jeugdboekenschrijfster Wilma Degeling gepubliceerd te krijgen in het Reformatorisch Dagblad: https://www.rd.nl/…/geef-schrijver-een-eerlijke-vergoeding-…
Ik wil het artikel van Wilma graag delen via social media zodat er wat meer begrip ontstaat over een eerlijke vergoeding voor schrijvers.

woensdag 20 december 2017

Contract 'De Wolkenkijker' getekend!

 
Voor volgend jaar liggen de boeken vast die in 2018 uit gaan komen. Allereerst is dat het derde deel van de historische trilogie ' Tussen stad en streek'  getiteld ' Elke dag is anders'. Dit boek verschijnt maart 2018. Vervolgens kreeg ik vanmorgen mijn contract voor de literair historische roman 'De Wolkenkijker'. Deze verschijnt enkele maanden later in juni 2018.

De roman ' De Wolkenkijker' speelt zich af rond de jaren 1779 en wat later. Ik heb de roman geschreven vanuit het perspectief van Sara Naerebout, de echtgenoot van zeeloods en mensenredder Frans Naerebout. Hoe zag haar leven er in die jaren uit en wat heeft zij moeten doorstaan wanneer hij de grote VOC schepen naar veilige wateren probeerde te brengen? Hoe kwam zij aan inkomsten, niet wetende of haar man nog leefde en toch de zorg had van haar kinderen? Waren de Heren van de Kamer Zeeland van de VOC bereid Sara financieel bij te staan? Hij was immers voor hen de held die voor hen al het geld en goud dat werd vervoerd veilig stelde. Langs de tijdlijn van zijn leven ontrolt zich het leven van Sara. Kan zij haar man door dik en dun steunen? Kan ze uit het geld dat ze ontvangt door het verkopen van kant en het repareren en het wassen van mutsen in haar onderhoud en dat van haar kinderen en pleegkinderen voorzien. Wat als ook een van de pleegkinderen de benen neemt. Kan ze voorkomen dat hij wordt gerekruteerd door de zielverkopers, die er geen oog voor hebben wanneer het om een kind gaat. Wanneer Frans met het loodswerk in oorlogstijd in Kaap de Goede Hoop terecht komt en er haar geen berichten daarvan via de VOC bereiken, wordt ze gesteund door de equipagemeester van de VOC Johannes Benteyn, maar is zijn hulp wel wat ze uiteindelijk wil? Kortom weer een spannende literair historische roman die zijn aanvang neemt nadat de gebroeders Naerebout het VOC schip De Woestduyn van de ondergang hebben gered.

Kerstverrassingen van uitgeverij Zomer & Keuning


Vanmorgen een overweldigend Kerstgevoel gekregen door alle cadeautjes die via de post tot mij kwamen en allemaal van uitgeverij Zomer & Keuning. Daar was allereerst het nieuwe contract voor mijn roman 'De Wolkenkijker'. De volgende envelop die ik openmaakte was het boekje met Kerstverhalen dat mijn lieve collega's en ik schreven voor Hebban en waar Z&K een leuke bundel van maakte. Tot slot werd de klopper van mijn deur hardhandig geactiveerd door de pakketdienst, een gezellige brief met Kerstwensen, een leuk tasje met heerlijkheden en een flinke stapel nieuwe boekenleggers met het drietal boeken samen vormend de trilogie "Tussen stad en streek".
Ik wil graag het hele team van Z&K weer bedanken voor deze verrassing maar vooral voor de goede samenwerking van het afgelopen jaar. Ik richt me nu tot Monique Boltje die de wensen overbracht namens haar hele team! Iedereen bij Z&K fijne feestdagen en een inspirerend, mooi, maar vooral gezond 2018! We gaan er weer voor!

dinsdag 19 december 2017

Er even tussenuit in aanloop naar de Kerstdagen!


Iedereen fijne Kerstdagen! Even een time-out en leuke dingen doen. Kerstinkopen voor de kinderen en kleinkinderen, kerstmarkten bezoeken, kerstkaarten schrijven, tijdschriften en boeken die ik de laatste tijd heb laten liggen vanwege mijn schrijfactiviteiten, gaan deze dagen mooi van pas komen. En wat te denken van de Kerstfilms, genoeg aanbod zowel op televisie als in de bioscoop. Het zal geen witte Kerst worden, maar dat hoeft ook niet om het binnen héél gezellig te maken!

maandag 18 december 2017

Maannachten van Marja Visscher is een intrigerend verhaal

 
Maannachten van Marja Visscher heb ik met plezier gelezen. Het is een intrigerend verhaal dat zich afspeelt in de negentiende eeuw in Frankrijk. Josephine Fesser leidt een gelukkig leven met kunstschilder Johan Jongkind. Hij wordt ook wel de wegbereider van het Impressionisme genoemd en was bevriend met Paul Cézanne, Manet, Monet, Emile Zola en vele andere kunstenaars in die tijd.

Josephine Fesser trouwt als jong meisje halsoverkop met de kok Alexandre omdat ze zwanger is. Het huwelijk is niet erg gelukkig en ze gaan op aandringen van Alexandre uit elkaar. Ze blijven echter getrouwd, daar heeft Alexandre zo zijn redenen voor. Evenals zijn wens dat hun zoon Jules, bij zijn vader blijft wonen. Voor Alexandre een belangrijke dekmantel, zoals later in het verhaal zal blijken. Josephine stemt ermee in, toch is ze diep bedroefd over deze scheiding, maar het betekent ook dat ze nu vrij is haar eigen weg te gaan. Ze geeft schilderles op een meisjesinternaat en schildert zelf ook.
 

 De eerste ontmoeting, en hiermee begint het verhaal, met de schilder Jongkind zet haar hart in vuur en vlam. Tot het einde van haar leven voelt ze een diep liefde voor hem, al heeft ze heel veel hobbels en zware momenten te overwinnen. Jongkind is een zwakke, labiele man, die aan achtervolgingswaanzin leidt, hij drinkt te veel, en is makkelijk beïnvloedbaar. Als hij schildert is hij gelukkig en zijn schilderwerk is dan ook geniaal, mede dankzij de krachtige vrouw, Josephine, die naast hem staat. Zij maakt hem en ze zorgt voor een stabiele thuishaven. Zij is zijn zakelijk instinct.

      
Het verhaal wordt vanuit Josephine verteld, we zien de tekening van de andere personages via haar ogen. Maar er zijn ook veel vertelde situaties van uit een alwetende verteller, en dan lijkt het alsof de schrijfster aan het woord is. Bij sommige situaties denk ik dat het mooier zou zijn geweest als het vertelde in scene was gezet, dan raak je als lezer meer betrokken en kom je dichterbij de personages. Schoondochter Pauline bijvoorbeeld wordt altijd lieve Pauline genoemd, verder wordt haar personage niet uitgediept. Hetzelfde geldt voor Jules, de zoon. Ik miste soms de zintuigen, de geuren en de kleuren van de verf, het licht dat Jongkind zo prachtig wist vast te liggen.

Het is duidelijk dat Marja Visscher veel onderzoek heeft gedaan naar dit onderwerp en ik weet zeker dat liefhebbers van het romantische, historische genre met Maannachten volop aan hun trekken zullen komen. Marja Visscher heeft een vlotte schrijfstijl en je leest het verhaal, dat ongeveer veertig jaar beslaat, achterelkaar uit. Het geeft een leuk beeld van die tijd en de vrije omgang tussen kunstenaars. Pas na een bladzijde of vijftig komt het verhaal goed opgang en wordt de taal minder formeel.

Door: Marjet Maks

Maannachten leest vlot, Marja Visscher heeft een prettige schrijfstijl


Maannachten is een historische roman geschreven door Marja Visscher. Het verhaal gaat over het leven van de bekende Nederlandse schilder Johan Barthold Jongkind en Joséphine Fesser, zijn partner.
Het verhaal begint in de zomer van 1860. Joséphine Fresser, kunstliefhebber en bewonderaar van het werk van Jongkind, ontmoet Johan Barthold Jongkind in de Parijse kunsthandel van Pierre Martin. Joséphine, gescheiden levend van haar man Alexandre en haar zoon Jules, raakt onder de indruk van Jongkind en vanaf dat moment besluit Joséphine Jongkind nooit meer los te laten. Op dat moment gaat het niet goed met Jongkind. Hij is aan lager wal geraakt en wordt financieel gesteund door de kunsthandelaar Martin en zijn collega-kunstenaars.
Het verhaal volgt het leven van Jongkind en Joséphine tot aan hun dood in 1891. Joséphine heeft zich altijd ontfermd over Jongkind zowel in hun relatie als over zijn zakelijke belangen, Vanuit Parijs waar zij wonen, maken ze reizen naar Normandië, Nevers, Honfleur en naar Nederland. Hun laatste jaren brengen ze door bij Jules en zijn gezin in het familiehuis in het zuiden van Frankrijk.
Joséphine blijft voor een stabiele thuishaven zorgen ondanks de liefdesperikelen en de labiele gemoedstoestand van Jongkind.

De schrijfstijl is prettig. Het leest vlot, geen moeilijke hoogdravende zinnen. De opbouw van het verhaal is chronologisch. Een heerlijk boek voor een paar uur ontspanning en het maakt je nieuwsgierig naar de tentoonstelling over Jongkind in Dordrecht.

Leesclub Hebban, door: Annette

Jongkindtentoonstelling waardevolle aanvulling op boek Maannachten

Johan Barthold Jongkind is een aan lager wal geraakte Nederlandse schilder die door kunstenaarsvereniging terug naar Frankrijk wordt gehaal en daar, in de zomer van 1860, Josephine Fesser-Borrhée leert kennen, een van haar man en zoon gescheiden levende tekenlerares.
Deze ontmoeting veranderde hun beider leven. 

Dit boek gaat over de schilder Jongkind en zijn muze/beschermvrouwe/geliefde/vrouw Josephine. Je krijgt een inkijk in de getroebleerde gedachten van Jongkind en hoe Josephine hier mee omgaat. Verder in het boek verneem je ook wat aan de grondslag ligt van deze gedachtengang van Jongkind, hoe hij hier probeert mee om te gaan en hoe Josephine en hij later hulp krijgen uit totaal onverwachte hoek, nl. de vrouw van Jules, Josephine’s zoon, Pauline. Hoe Jongkind en Josephine tenslotte met alle problemen omgaan en met elkaar omgaan leert je hoe de tijdgeest in die tijd in Parijs en de rest van Frankrijk was en ook hoe ze toch stilaan ietwat evolueerde.
Dit ineen erg meeslepend en meelevend boek dat je een goede inkijk geeft op de kunstenaarswereld in Parijs aan de eind van de 19e eeuw. Daarvoor deed auteur Marja Visscher uitgebreide research.
Tot en met 27 mei 2018 loopt in het Dordrechts Museum een tentoonstelling met werken van Jongkind en zijn vrienden, o.a. Monet, Sisley, Boudin en Daubigny. Deze blijkt een waardevolle aanvulling te zijn bij het boek.

Leesclub Hebban, recensie door: Mireille Declerck

Getriggerd door de titel Maannachten en de omslag


Ik had me opgegeven voor de leesclub omdat ik getriggerd werd door de titel en de omslag. De titel ‘Maannachten’ klinkt wat mysterieus en dat was dan ook dat wat mij trok.

Ik kende de schrijfster Marja Visscher niet maar zag dat zij al meerdere boeken geschreven geeft welke met goede recensies zijn beoordeeld.

Het verhaal gaat over Josephine Fesser die in Frankrijk woont en daar gescheiden leeft van haar man en haar zoon. Ze zijn niet officieel gescheiden en ontmoeten elkaar nog regelmatig maar kunnen niet samenleven. Josephine leert in een kunsthandel de schilder Jongkind kennen, een bijzondere getalenteerde maar ook labiele man die hunkert naar een moederfiguur die hem beschermt en onvoorwaardelijk van hem houdt.
Door Josephine, die hem stimuleert en zijn schilderijen aan de man brengt, ontwikkelt Jongkind zich steeds meer als schilder en wordt hij langzaam maar zeker steeds bekender bij de kunsthandelaren. Maar het blijft voor hem lastig om de verleidingen in het leven om hem heen te weerstaan.  

Josephine is een interessante vrouw die door het leven met Johan Jongkind wat stil is blijven staan. Hun relatie was niet gelijkwaardig en al hunkerde ze hier wel naar, ze werd hier steeds weer in teleurgesteld. Toch hield ze vol en groeiden ze op hun oude dag steeds meer naar elkaar toe. Ik bewonder haar om haar trouw, haar vastberadenheid en haar liefde voor Johan en Jules, haar zoon. Ze was sterk en beschermde zo ook de mensen waarvan ze hield.   

Dit boek heeft me meegezogen in het historische verhaal. Het las prettig en vlot. Op dit moment draait er een tentoonstelling in het Dordrechts Museum over de schilder Jongkind. Ik wil deze tentoonstelling graag bekijken en ben benieuwd of de beelden dan ook passen bij de beelden die bij mij zijn ontstaan tijdens het lezen van dit boek.

Leesclub Hebban, door: Erika de Weerd


Een mooi kunstzinnig verhaal
Maannachten speelt zich af in Frankrijk en met name in Parijs. Marja Visscher heeft dit keer gekozen voor het verhaal van Josephine Fesser (een Nederlandse, zij woont in Parijs) zij raakt geïnteresseerd in de schilder Johan Jongkind , zijn werk vond ze erg intrigerend. Jongkind is ook Nederlander maar wordt door een kunsthandelaar de kans geboden om in Parijs een nieuw leven op te bouwen.
Josephine is getrouwd met Alexander en zij hebben samen een zoon. Ze leven gescheiden maar op papier zijn ze dit niet. In Jongkind verwacht Josephine een nieuwe vriend/man te hebben gevonden. Wat zorgt er toch voor dat dit meer een moeder-zoon relatie is en blijft, dan een liefdesverhouding?
En wat heeft Jongkind in Nederland meegemaakt? Marja Visscher heeft hier erg geheimzinnig mee gedaan wat zorgt voor nieuwsgierigheid bij de lezer.
Al met al een mooi historisch en kunstzinnig verhaal. Ik miste de beeldende teksten van Marja Visscher dat mij in ‘ tussen rang en stand’ zo had geraakt maar verder een prima verhaal voor geïnteresseerden in kunst en historie.

Leesclub Hebban, door: Yvonne            

Maannachten een aangename kennismaking met het werk van de schilder


Het boek ‘Maannachten’ geschreven door Marja Visscher gaat over een periode in het leven van de Nederlandse kunstschilder Johan Barthold Jongkind.
Johan Barthold Jongkind werd geboren te Latrop, Nederland op 3 juni 1819 en stief op 9 februari 1897 in Côte-Saint-André, Frankrijk. Zijn leermeester was Andreas Schelfthout. Toen de Franse kunstschilder Eugène Isabey in 1845 naar Den Haag kwam prees Andreas Schelfthout zijn leerling bij deze aan. Hierop nodigde Isabey, Jongkind uit om in zijn atelier in Parijs te komen werken.

In Frankrijk ontmoet hij Joséphine Fesser-Borrhee bij Martin, de man die zijn schilderijen verkocht. Over deze periode in zijn leven gaat dit verhaal.
De kennismaking met Joséphine, het leven dat ze samen deelden, de verleiding dewelke het nachtleven van Parijs op hem had, met als rode draad de kracht van de voor hem goddelijke drank absint. Absint die ervoor zorgde dat hij prachtige werken kon produceren en waaraan hij moeilijk kon weerstaan.
Verder is het thema homoseksualiteit prominent aanwezig. Veeleer het verborgen houden ervan en de invloed die dit heeft op de levens van de personages.
Na Vincent Van Gogh wordt Johan Barthold Jongkind beschouwd als de meest invloedrijke Nederlandse 19de eeuwse schilder. Hij was de voorloper van het impressionisme uit diezelfde 19de eeuw.

Het verhaal leest vlot en is dan ook een aangename kennismaking met het werk van deze schilder. Het nodigt zeker uit om het werk van deze impressionist nader te gaan bekijken. Liefhebbers van de lichte, historische roman zullen zeker genieten van dit boek.

Leesclub Recensie door: Rietje Pieters

Maannachten: de sterke vrouw achter de schilder


Joséphine Fesser-Borrhée, geboren in 1819, groeide op in Namen. Na de dood van haar vader verhuisde ze met haar moeder naar Den Bosch. Als vrijheidslievende twintiger vertrok ze naar het bruisende Parijs. Hier gaf ze tekenlessen aan een internaat, daarnaast schilderde ze zelf. Al na 2 jaar was ze getrouwd met Alexandre Fesser, een populaire kok, waar ze na een avondje stappen mee in bed belandde. Ze werd zwanger, ze trouwden en ze kregen een zoon. Al snel bleek dat dit niet haar grote liefde was en ze mistte haar oude leventje, haar vrienden van de kunstacademie en het internaat waar ze tekenlessen gaf. Toen Alexandre een mooi aanbod kreeg van een graaf om als kok op zijn landgoed te komen wonen vertrok hij, waarbij hij, op zijn dringend verzoek, hun zoon Jules mee mocht nemen, waarbij ze (vooral in het begin) vaak naar haar toe kwamen.
Joséphine was dus weer vrij en in de zomer van 1860 bracht ze een bezoek aan een kunsthandelaar. Al meerdere keren waren haar de werken van de Hollandse kunstschilder Johan Barthold Jongkind opgevallen (oa ‘Maannacht’) en die zomer ontmoette ze dus de bewuste schilder.
Vanaf die ontmoeting speelt het verhaal over het leven van deze Hollandse meester, de wegbereider van het impressionisme. Monet noemde hem zijn leermeester, terwijl Manet hem als de vader van alle landschapsschilders beschouwde.
Dit is het verhaal van de sterke vrouw achter de schilder zonder wie wij misschien nooit gehoord hadden van Johan B. Jongkind.

Hebban Leesclub recensie: Wietske Boonstra

Maannachten een absolute aanrader voor een dag zonder plannen!


Het boek Maannachten van Marja Visscher is, zoals de voorkant van het boek al verklapt, een historische roman over het leven van Josephine met kunstschilder J.B. Jongkind. Het boek begint met de voor Jongkind zo typerende schilderijen waarop zijn maannachten worden afgebeeld. Josephine Fesser, kunstliefhebber en bewonderaar van zijn werk, ontmoet hem in een galerie in Parijs en koopt een van zijn werken. Op dat moment is Johan Jongkind nog niet echt een bekende en succesvolle schilder.

Johan en Josephine leren elkaar beter kennen na de aanschaf van het schilderij, wat resulteert in een hechte vriendschap. Aangezien Johan financieel problemen heeft en zich geen vast verblijfplaats kan permitteren trekt hij bij Josephine in. Dit vormt het begin van een gedeeld leven waarin werk, vriendschap en liefde zich vermengen.

Maannachten is een boeiend boek over een schilder waar ik persoonlijk nog maar weinig vanaf wist. Marja Visscher heeft veel onderzoek gedaan naar de geschiedenis en levensstijl van beide hoofdpersonen en de, zeker in die tijd, uitzonderlijke gezinssituatie van Josephine en dat merk je tijdens het lezen van dit boek. Je krijgt een duidelijk beeld van de tijdsgeest waarin Jongkind en Josephine leefden en wat er speelde in sociaal culturele kringen.

Maannachten leest gemakkelijk en is een absolute aanrader voor een dag zonder plannen want als je eenmaal begonnen bent lees je het liefst in een keer door. Het feit dat we voor de Hebban leesclub nog vragen zouden krijgen over het boek in een later stadium is voor mij persoonlijk de enige reden geweest om niet direct door te lezen zodat het verhaal nog fris in mijn hoofd zou blijven zitten.

Recensie Hebban Leesclub: door Robine

Maannachten, goed uitgewerkt in een prettige schrijfstijl



In Maannachten gaan we naar Parijs, waar de kunstenaar Johan Jongkind onder de hoede wordt genomen door Joséfine Fesser. Joséfine (van Nederlandse afkomst) is getrouwd met Alexander en ze hebben samen een kind, maar ze wonen niet meer samen. Dat geeft haar de kans om haar liefde voor Johan om te zetten in het zorgen voor. Johan is kunstenaar, zeer getalenteerd, maar heeft ook groot talent om constant in problemen te komen, waarbij de liefde voor drank een grote rol speelt.

Ze maken reizen, en Jongkind krijgt zo de kans zich op zijn werk te storten, terwijl Joséfine voor de verkoop zorgt. Helemaal zorgeloos is hun leven niet, want het verleden blijft Jongkind achtervolgen. Alleen de periodes dat ze bij Alexandre zijn, komen ze geheel tot rust.

Het verhaal draait om Joséfine. Marja Visscher heeft haar een stem gegeven in Maannachten, haar wijze van leven, getrouwd met Alexandre en samenwonend met Jongkind, het geeft een plausibel verhaal over hoe dat zo kon zijn gegaan.

Een mooie historische roman die zich afspeelt einde 19e eeuw en is goed uitgewerkt in een prettige schrijfstijl, zoals die in al haar boeken is terug te vinden. Het verhaal vraagt na het lezen om meer informatie over deze schilder en zijn werken Het uit komen van het boek in de periode dat er een tentoonstelling met zijn werk is in het Dordrecht Museum is dan ook geen toeval.

Een bijzonder verhaal, over een schilder die aan de wieg stond van het impressionisme en zijn liefde voor kunst en voor zijn beschermvrouwe Joséfine Fesser.

Recensie voor Hebban Leesclub door: Marieke Scheers

Vlot en empatisch geschreven met een mooi inkijkje in de kunstenaarswereld


Maannachten is een historische roman geschreven door Marja Visscher. Het boek gaat over de bekende Nederlandse schilder Johan Barthold Jongkind en zijn vriendin Joséphine Fesser. Joséphine is een vrouw van Nederlandse afkomst en woont gescheiden van haar ex-man Alexandre en haar zoon Jules. Zij geeft tekenles op een meisjesschool in Parijs. Het verhaal begint in 1860 als Jongkind en Joséphine elkaar ontmoeten bij kunsthandelaar Martin. Zij koopt een schilderij genaamd Maannachten van Jongkind en raakt met hem in gesprek. Dit leidt ertoe dat hij haar grote liefde wordt en zij zijn beschermvrouwe.

Het boek volgt het leven van Jongkind en Joséphine tot aan hun dood in 1891. Hun leven in Parijs, hun reizen naar Nevers, Normandie en Nederland worden beschreven en hun laatste jaren in het familiehuis zuidelijker in Frankrijk. Jongkind was een labiele man, eigenlijk een groot kind, die door Joséphine werd bemoederd en van de alcohol afgehouden. Ook zorgde zij voor zijn zakelijke belangen. Hij was erg op haar gesteld en had haar nodig. Tevens is er een driehoeksverhouding met ex-man Alexandre.

Het boek is vlot en empatisch geschreven en biedt een interessant inkijkje in de kunstenaarswereld in Parijs aan het eind van de 19e eeuw. Jongkind ging om met bekende schilders zoals Monet en de schrijver Zola. De auteur heeft veel onderzoek gedaan en zich goed verdiept in de tijdgeest. Het boek is een leuke voorbereiding op een bezoek aan de tentoonstelling over Jongkind in het Dordrechts Museum, die zeer de moeite waard is.

Recensie voor Hebban Leesclub door Ada W.

Topscore ***** Maannachten leest vlot, heerlijke uren leesplezier


Journalist Marja Visscher (1951) is directeur geweest bij twee uitgeverijen. Ze heeft een aantal kinderboeken op haar naam staan, maar schrijft tegenwoordig historische romans, waarvoor ze uitgebreid research doet. Eerder verscheen de historische roman ‘Tussen rang en stand’ van haar hand.

De titel van van deze historische roman ‘Maannachten’ verwijst naar een aantal schilderijen van J.B. Jongkind met deze titel. Het verhaal begint in de zomer van 1860 als de 41-jarige Josephine Fesser het schilderij ‘Maannacht’ van Jongkind wil kopen en in de galerie in Parijs kennismaakt met de even oude kunstschilder. Hij is net teruggehaald naar Parijs door zijn kunstenaarsvrienden na een tijdelijk, noodgedwongen verblijf in Nederland. Josephine is onder de indruk van Jongkind en neemt hem al snel onder haar hoede. Jongkind, die aan lager wal is geraakt, voelt zich geborgen bij haar en trekt bij haar in. Terwijl zij hoopt op een meeslepende liefde, is ze voor hem meer een moederfiguur. Ze redt hem meerdere keren uit vervelende situaties en stimuleert hem om zich op zijn schilderkunst te concentreren. Ze ondernemen samen reizen naar plekken waar Jongkind graag schildert. Josephine, die voordat ze Jongkind ontmoette, getrouwd is en een zoon heeft, woont gescheiden van haar man en kind. Samen met Jongkind zoeken ze hen geregeld op, waarbij er een vriendschap tussen beide mannen ontstaat. Ook raakt Jongkind erg gesteld op zoon Jules. Jaren later gaan Josephine en Jongkind bij Jules en zijn gezin in huis wonen. Jongkind en Josephine sterven 9 maanden na elkaar in 1891 en liggen naast elkaar begraven.

‘Maannachten’ is een verhaal over een getroebleerd kunstschilder die aan de wieg van het Impressionisme heeft gestaan en de sterke vrouw die zijn rots in de branding was. Het verhaal neemt je mee naar het Parijs van halverwege de 19e eeuw, maar ook naar andere delen van Frankrijk, zoals Normandië, waar Jongkind graag kwam om er te schilderen. Het geeft een goed beeld van de normen en waarden in die tijd.

Het boek is beschrijft op een liefdevolle manier het niet al te gemakkelijke leven van J.B. Jongkind en Josephine Fesser. Het leest vlot en bezorgt je een paar heerlijke uren leesplezier! Ik geef het boek 5 sterren.

Door: Elsbeth Wijman-Stultiens

Mooie score bij de Hebban Leesclub ****


De van oorsprong Nederlandse Joséphine Fesser ontmoet in een Parijse kunsthandel de tevens Nederlandse Johan Barthold Jongkind. Men raakt in gesprek en Joséphine loopt na afloop niet enkel met een schilderij (Maannachten) van Jongkind naar huis, maar neemt ook de schilder mee.

Het is het begin van een langdurige complexe relatie: Joséphine ontfermt zich als een moederkloek over Jongkind, zowel zakelijk als relationeel, hunkerend naar meer terwijl de schilder dit zich laat aanleunen en ondertussen zijn eigen weg bewandeld.

Je krijgt als lezer een beeldend zicht in het leven van een kunstenaarskoppel in het 19e-eeuwse Frankrijk. Marja Visscher heeft zich overduidelijk goed verdiept in de tijdgeest en zet daarnaast ook goed de psychologische worsteling van de schilder neer in een tijd waar homofilie uit den boze was.
Door de beschrijvingen over hoe Jongkind te werk ging en de contacten met andere kunstenaars onderhield krijg je als lezer zin om het museum in te duiken en de werken zelf te gaan bewonderen.

Een heerlijk te lezen historische roman over het leven van een schilder, voor iemand als ik, die als interesses schilderen, lezen en geschiedenis heeft, was dit boek een schot in de roos.

Door: Annemiek Bos-Chialastri

zondag 17 december 2017

Vier sterren recensie op Hebban.nl

Ik was in de gelukkige omstandigheid dat mijn uitgever Zomer & Keuning opnieuw presentexemplaren beschikbaar stelde van mijn roman 'Maannachten' om deel te nemen aan de leesclub van Hebban. Zo nu en dan zal ik deze recensies op mijn blog plaatsen. Deze vier sterren recensie van Wil van Basten-Malipaard is wel een heel mooie! Dank je wel Wil!

“Het was in de zomer van 1860 dat ze een bezoek bracht aan de kunsthandelaar Pierre-Firmin Martin. Al meerdere keren waren haar de werken van de Hollandse kunstschilder Johan Barthold Jongkind opgevallen. Wie zo schilderde moest een mooi, gevoelig mens zijn, had ze vaak gedacht” (…) Toen ze een prachtig werk getiteld “Maannacht” bekeek van de jonge Hollandse meester aan wie ze zoveel moest denken, stapte juist de maker van het werk binnen.” (…) “Op dat moment besloot Joséphine Fesser-Borrhée, eenenveertig jaar oud, dat ze de even oude Johan Barthold Jongkind nooit meer los zou laten. Wat ze voelde deed haar vaag denken aan haar meisjesdromen. Was dit nu de allesverterende liefde die je voor iemand kon voelen?”

Deze drie sleutelzinnen lezen we al in de eerste 6 bladzijden van “Maannachten”.
De schrijfster, Marja Visscher, neemt de lezer a.h.w. aan de hand en maakt een forse sprong in de geschiedenis terug naar de tweede helft van de 19e eeuw. Zie de openingszin hiervoor.
In deze kunstgalerie van Père Martin, maken we kennis met de gehuwde, maar ver van haar man (Alexandre) en zoon (Jules) alleenwonende Joséphine, zelf schilderes die in haar levensonderhoud voorziet door tekenles te geven op het meisjespensionaat Rue Charlot en de aan lager wal geraakte Johan Jongkind, die berooid, met veel schulden, net teruggekeerd is uit Nederland. Hij is ernstig getourmenteerd, drankzuchtig en heeft last van achtervolgingswaanzin. Zijn kunstenaarsvrienden hebben zijn terugreis betaald door de verkoop van enkele van hun doeken (88!) omdat zij in zijn enorm talent geloofden en per se wilden dat hij naar Parijs terugkwam.

 Zowel Joséphine als Johan bevinden zich op dat moment in een heel eenzame periode in hun leven. Joséphine koopt de thans beroemde “Maannacht in Klaaswaal”; deze wordt in grauw papier ingepakt, Jongkind wordt uitgenodigd voor een diner bij haar thuis en daar aangekomen pakt hij het schilderij uit en zoekt een geschikte plek. Na het eten, de wijn en de cognac zegt hij heel dankbaar: “U bent voor mij een vader en moeder tegelijk. Ik heb u nu al lief, madame. U inspireert mij!” (…) “Het lijkt of het leven voor mij weer betekenis krijgt, madame”. “Een woordeloos verbond, hopelijk voor heel lang, was het enige wat ze kon denken”. Deze ontmoeting lijkt fictie, maar heeft inderdaad zo plaatsgevonden.

En hier blijkt eveneens de voorspellende gave van Joséphine (fictie?) want dit verbond, deze trouw, deze grootse, meeslepende liefde (vanuit Joséphine) bleef tot aan het eind van hun beider leven. In 1861 gingen zij definitief samenwonen. Jongkind noemde haar consequent zijn verwante, zijn beschermengel, had als zijn zakenvrouw enorm veel, zo niet alles aan haar te danken; zij was zijn reddende engel, bracht weer structuur aan in zijn leven maar hij noemde haar nooit zijn geliefde, zijn vrouw, ondanks het feit dat hij toch ook veel van haar hield op zijn manier. Zij stierven in 1891, slechts 9 maanden na elkaar en liggen naast elkaar begraven op het kerkhof van La Côte-Saint-André in de Languedoc.

In Maannachten volgen wij hun gezamenlijk leven en komen wij meer te weten over hun beider leven, ook vóór 1860. Joséphine is een sterke, geëmancipeerde vrouw en weet de zwakke Jongkind op het rechte pad te houden, dat lukt meestal. Ze weet zijn drankzucht (absint) te beteugelen en vergeeft hem veel. Zij inspireert hem in zijn kunstenaarschap mede ook door de reizen die ze samen maken. Het is een vruchtbare periode voor de vele aquarellen, schetsen en prachtige schilderijen die hij maakt. Toch blijkt steeds weer dat de enorme stemmingswisselingen te pas en te onpas weer opduiken, zijn sociale hulpeloosheid, zijn te groot vertrouwen in de medemens maken van Jongkind soms een gewillig slachtoffer. Joséphine bedekt alles met de mantel der liefde. Er zijn nogal wat voorvallen en gebeurtenissen in het boek die zo tragisch zijn dat de sterksten onder ons de moed zouden doen verliezen. Joséphine overwint alles. “Was dit nu de allesverterende liefde die je voor iemand kon voelen?” uit het eerste hoofdstuk?

Indrukwekkend vond ik de liefde van Jongkind voor de zoon van Joséphine, voor de wettige echtgenoot Alexandre, later voor de vrouw van Jules en de kleinkinderen. Hij zag hen als hun zoon en hun kleinkinderen. Zij verbleven ook regelmatig in Nevers waar Alexandre en later Jules kok was en verhuisden met de familie mee tijdens hun lange vakanties aldaar….hoewel Parijs wel hun thuishaven bleef. Ja, ik raad aan het boek te lezen om te weten hoe dit afloopt. Een schokkende, bizarre gebeurtenis in het familiehuis. Er is weer veel te vergeven.

Opmerkelijk ook vond ik de liefde van Jongkind voor dieren. Hij verloor zich duidelijk in zijn kunstenaarsvak maar op de tweede plaats kwam zeker zijn liefde voor dieren. Successievelijk maakt de lezer kennis met zijn nieuwe huisdieren: de duif, de duiven, de patrijs, het schaap. Camoufleerden zij zijn eenzaamheid? Kon hij hier wel zijn liefde kwijt? Deze liefde werd ook weer zijn valkuil toen hij “bevriende” kunstenaars op de duiven liet passen. Hartverscheurend vandalisme in zijn atelier treffen zij bij terugkomst aan. En daar bleef het niet bij. De chantage die daarop volgde was onmenselijk. Financieel gezien, ging het Jongkind namelijk heel goed. Joséphine ruimt letterlijk en figuurlijk alle rommel op. Een aangrijpend verhaal over “branden in de hel” schrijf ik hier cryptisch.


De schrijfstijl van Marja Visschers is toegankelijk, prettig. Zij weet het leven in de laat 19e eeuw goed te beschrijven. Gelukkig is er in deze historische roman enige spanningsopbouw doordat niet alle feiten meteen verteld worden. Compliment voor de schrijfster. Meerdere malen denk je toch: “Hoe loopt dit af...?” En je blijft doorlezen. Hoewel, de eerste twee, drie hoofdstukken lezen erg traag en zijn nogal gezapig.
Wanneer je “Maannachten” voor de tweede keer leest of enkele hoofdstukken herleest, dan vallen je sommige dubbelzinnigheden op, door de schrijfster ook wel “losse eindjes” genoemd in haar nawoord die zij op haar manier fictief heeft ingevuld. Misschien is het volgende citaat er ook wel een? “Misschien had Alexandre jou daarvoor uitgekozen… om zijn kind te krijgen, bedoel ik” zegt Jongkind toen zij samen in bed lagen.” (…) “Hij leek te schrikken (…) en lichtte toe: Sommige mannen willen dat, een kind. Het bevestigt ze in hun mannelijkheid. Alexandre is trots op zijn zoon. Dat zou ik ook zijn in zijn plaats”. Is dit wellicht de sleutelzin waar Jongkind ook over zijn eigen homofiele gevoelens spreekt? Het is een onalledaagse liefde tussen Joséphine en de kunstenaar en wat te denken van de driehoeksverhouding met de echtgenoot. Het huwelijk en de zoon als dekmantel.

“Maannachten” is een perfecte titel. Ik zie vooral ook de dubbele lading. Niet alleen de maannachten als specialisme van Jongkind (ook bewonderd door o.a. Claude Monet & vrienden) maar er is volgens mij ook een referentie naar zijn geestelijke gesteldheid, zijn getourmenteerde geest en zijn paranoïde ideeën. De jonge vrouw van de cover stoot mij als lezer eerder af dan aan. De schrijfster zegt dat het daardoor duidelijk is dat het om een historische roman gaat, dat zou kunnen. Maar door het zoetige van het beeld, zie ik eerder een soort boeketreeksachtig historisch verhaal. En dat doet afbreuk aan de “wetenschappelijke fictie” als ik dat zo mag zeggen. Marja heeft een heel waarachtig verhaal weten neer te zetten met meer diepgang dan de cover doet vermoeden. De jonge vrouw op de cover is hoogstwaarschijnlijk ook geen 41 jaar. Ik heb heel andere foto’s van Joséphine gezien op internet.

Beslist een aanrader is om de tentoonstelling “Jongkind & Vrienden” te bezoeken in het Dordrechts Museum. Een verrassend mooie combinatie met deze historische roman over de mens Jongkind. Een grote pluim voor Marja Visscher die daarnaast nog een ongekend grote bijdrage leverde aan deze Hebbanleesclub door steeds zeer uitvoerig en eerlijk onze vragen te beantwoorden. Dank daarvoor!

Ik geef vier sterren. Ik vond dit boek intrigerend, soms aangrijpend en ontroerend en zeker verrassend. De beide hoofdpersonen komen levensecht, 19e eeuws over. De bijpersonen te vlak, te oppervlakkig. Wellicht te wijten aan het vertelperspectief. Ik miste de lijst met de voornaamste geraadpleegde bronnen en ook had ik wel graag een zogenaamd “Frans” briefje van Jongkind willen lezen en zeker het lovende artikel in La Cloche van Emile Zola waarvan alleen de vertaling is opgenomen en dat Joséphine zo ontroerde door de precieze directheid waarmee Zola, zo leek het, haar liefde voor Jongkind verwoordde en die o.a. de profetische woorden schreef bij de onthulling (tijdens zijn leven) van de half-buste van Jongkind van verbazingwekkende gelijkenis, gemaakt door Philippe Solari: “Het meesterwerk van de meester zal ooit een artistieke zeldzaamheid worden.” (artikel op blz. 106-109).
Ook een dubbele betekenis?

Zeist, 15 december 2017
Wil van Basten-Malipaard

woensdag 13 december 2017

Schrijven is schrappen!

 
Sneeuw overgegaan in regen en veel wind. Goed weer om lekker door te schrijven aan 'De Badhoeve'. Deed veel onderzoek vooraf zodat het nu schrijft als een trein. Misschien zelfs een beetje teveel onderzoek gedaan. Geen writersblock maar een teveel aan informatie. Hoe krijg ik de vele avonturen van deze bijzondere mensen 'gevangen' in het gestelde aantal woorden? Wat neem ik op en wat laat ik weg. Hermina Dijk die als componiste/pianiste vecht voor haar eigen plaatsje in de maatschappij. Het is 1857 en niet veel vrouwen doen het haar na, omdat het in die tijd nu eenmaal niet gewoon was. Ze is strijdbaar om naast haar even zo bijzondere man, zichzelf te blijven, maar hem ook bij zijn pionierswerk terzijde te staan. Toch wordt er door haar echtgenoot, Jacob Amersfoordt, een eis aan haar leven gesteld waaraan ze onmogelijk kan voldoen. Ze weigert! Twee ego's die aan elkaar gewaagd zijn. Die soms niet met, maar zeker niet zonder elkaar kunnen. Ze hebben ooit geleefd dus hun leven ligt vast in de historie, het is aan mij om dit straks zo mooi mogelijk aan jullie te vertellen. Het zijn zulke volle levens en zo bijzonder, dat ik opnieuw van mijn hoofdpersonen ben gaan houden. Blijft toch het probleem wat vertel ik en wat laat ik weg. Schrijven is keuzes maken of gewoon schrappen.....

zaterdag 9 december 2017

Schrijvers jatten toch ook niet van jou?

Het aantal gebruikers van e-readers neemt toe. In veel opzichten is dit een hoopvolle ontwikkeling, want dit biedt mogelijkheden om een breder lezerspubliek in contact te brengen met een divers aanbod. Maar ook is het belangrijk om stil te staan bij de schadelijke gevolgen. E-books worden op grote schaal illegaal gedownload en verspreid. Hierdoor lopen schrijvers en vertalers steeds meer inkomsten mis. Om deze problematiek onder de aandacht te brengen, heeft de Auteursbond met financiële steun van het Lirafonds een korte film gemaakt. Hierin is te zien hoe schrijvers Arthur Japin, Alma Mathijsen, Jessica Durlacher, Francine Oomen en Ernest van de Kwast van toevallige voorbijgangers een ijsje, krant, wijntje, broodje en zelfs een hondje afpakken, met dezelfde achteloosheid waarmee sommige mensen illegaal e-books downloaden. “Schrijvers jatten toch ook niet van jou?” luidt de clou. Wij willen dat zoveel mogelijk mensen deze film zien en de discussie erover aangaan. Ons doel is het bewustzijn onder lezers te bevorderen en ze aan te moedigen om hun e-books aan te schaffen via legale kanalen. Ons motto: ‘Als je boeken waardeert, dan waardeer je ook de schrijver.’

Wat kun jij doen?

Deel de link op Facebook, Twitter, LinkedIn of andere social media. Breng de film onder de aandacht van vrienden en collega’s uit de cultuurbranche. Breng de film onder de aandacht bij vrienden uit de media. Ga op verjaardagen, borrels en bij de koffieautomaat de discussie aan. Hiervoor hebben wij de meest voorkomende vragen en argumenten op een rij gezet en voorzien van goede antwoorden.

Wij als Auteursbond blijven ons ondertussen sterk maken voor strenge handhaving, verbetering van het legale aanbod en eerlijke vergoeding voor de auteur.

Bekijk de film op https://www.youtube.com/watch?v=jfZg594O40M
Lees meer op www.voordeauteur.nl.
Lees het persbericht op http://auteursbond.nl/…/schrijvers-in-de-bres-tegen-illega…/
Meer weergeven
Regie: Jamille van Wijngaarden Scenario: Eveline Hagenbeek DOP: Tom Bakker Montage: Sander van der…
youtube.com
 

vrijdag 8 december 2017

Donkere dagen voor Kerst met kleine voorbereiding


Kerst! Uitnodigingen uit onverwachte hoek en etentjes met waanzinnig veel gangen. Ik heb niet zoveel op met deze verwennerij. Nu heb ik een vriendin die mijn wensen op dat gebied gewoon negeert, sterker nog, mij het gehele jaar betrekt in de voorbereidingen van een kerstdiner, tafelschikking, tafelversiering, uitbundig bestek, messenleggers, kaarsenkandelaars, tafellakens, vingerdoekjes, de uitnodigingen en alles wat er allemaal nog meer bij zo’n ‘kerstprakkie’ komt kijken. Wij struinen daarvoor het hele jaar door alle antiekmarkten af, waarbij mijn blik op totaal andere dingen zijn gefocust dan die van haar. Onderweg begint het al. ‘Let je ook een beetje op of je messenleggers ontdekt. Het liefst van kristal, want mijn kandelaars zijn al zilver en de servetringen eveneens. Dan is kristal toch net iets beter, toch?’ Onze vriendschap gaat al jaren heel ver omdat ik alleen maar knik. Dat doe ik dan nu ook, veel knikken bedoel ik. We lopen op de antiekmarkt aan het Lange Voorhout in Den Haag. Oud sjiek is er in de uitverkoop en mijn vriendin raakt helemaal op drift. ‘Enig, die zilveren kaarthoudertjes. Heeft u ook het etui erbij? Oh, geweldig koninklijk, twee etuis, het zijn twee setjes van 12 stuks. Geweldig! Weet u, dat is het moeilijkste wat er is, de tafelschikking. Wie zet je nu naast wie?’ Ze kletst maar raak, terwijl ze het kaarthoudertje langs haar kleding een poetsbeurt geeft, waarop het al pratende glimt als een zonnetje. ‘Dat meent u niet, dat is een prijs voor echt zilver, dit is geen zilver, nee echt dit is geen zilver, dat maakt u mij niet wijs. Wat denk jij, is dit zilver?’ Automatisch knik ik. ‘Tjemig, zij denkt ook dat het zilver is. Kan er toch niet iets van af? Op deze manier wordt het wel een duur plaatsje aan mijn dis.’ De man bukt zich in de kofferbak van zijn auto, die achter de kraam staat en haalt een enorme cassette tevoorschijn met drie laden. Mijn vriendin ligt bijna in zwijm. Zilveren bestek en nog een beetje gelig ook. Gedver, de gedver… dat wordt poetsen. Als ze nu mijn mening vraagt, geloof ik niet dat ik aan het knikken sla. Maar ze vraagt helemaal niets. Ze onderhandelt en onderhandelt, bekijkt zilvermerkjes, ontdekt een leeg plekje in de cassette. Strijkt over haar hart voor wat het gemiste vleesvorkje betreft en geeft tenslotte een vermogen uit aan de kaarthoudertjes en de cassette met het zilveren bestek. Even later stuitert ze van puur genoegen over zo’n aankoop naar de auto. Nog geen uur verder zit ik aan haar enorme keukentafel en samen poetsen we messen, vorken, lepels en nog meer messen, vorken en lepels….

Dan eindelijk is het etentje daar. Hoewel ze zeer lang heeft gefilosofeerd over de tafelschikking, heb ik naast me een oude, dove man. Dat heb ik weer! Een man die in zijn eentje heel onderhoudend is, maar waarbij er van mij weer als vanouds verwacht wordt dat ik alleen maar knik. Schuin tegenover mij zit een fraaie heer. Goed gekapt, kleine snor, iets grijs aan de slapen en een aftershave die met golven mijn slijmvliezen prikkelt, eentje waar vrouwen in tv reclames helemaal bijterig van worden. Voor zijn omgeving geen aandacht, maar des te meer voor de zilveren bestekjes van mijn vriendin. Terwijl ik weer dapper knik op het verhaal van mijn tafelheer, zie ik plotseling tot mijn verbijstering dat het bestek aan de overkant in zijn binnenzak verdwijnt. Ik sta versteld. Wat nu…. Dat spul heeft een vermogen gekost…om over dat waanzinnige gepoets nog maar te zwijgen. Maar, besef ik tegelijkertijd, hier wordt iets van de jarenlange vriendschapsband verlangd! Ik sta dan ook op, tik met een deel van mijn zilveren couvert tegen het kristal en vraag om een ogenblikje stilte. Vriendelijk maak ik mijn vriendin een complimentje over de prachtige wijze waarop de tafel is ‘aangekleed’, want in zo’n situatie ‘dek’ je hem niet, maar kleed je hem aan, dit in tegenstelling tot…. Hi,hi, nee, dat is een ander onderwerp! Dan wijs ik het gezelschap op het prachtige zilver, en zeg tegelijkertijd dat zilver altijd een geweldige aantrekkingskracht heeft op vingervlugheid. ‘Kijk maar’, zeg ik en stop mijn zilveren bestekje vliegensvlug in mijn tas. Het gezelschap gniffelt wanneer ik om de tafel heen loop. Achter de stoel van de stelende ‘spetter’ blijf ik staan en vraag: ‘Mag ik?’ Nu is het zijn beurt om woordeloos te knikken. Mijn hand glijdt heel zwoel tussen zijn gesoigneerde colbert en hagelwit overhemd en ik tover het zilveren bestekje vanuit zijn binnenzak tevoorschijn. De aftershave vermengt zich met een penetrante zweetlucht. ‘Ta, ta!’ Ik hou het bestekje glorieus omhoog. Een daverend applaus is mijn deel… Ik voel me de Youri Keller van de lage landen, maar dan effe anders. Wauw, mijn kerstdiner kan niet meer stuk, maar dat snapt u natuurlijk wel!  

woensdag 6 december 2017

VBK neemt Bruna over!


Uitgever Veen Bosch & Keuning (VBK) neemt boekwinkelketen Bruna per direct over van PostNL en ING. Het gaat door als Shared Stories Group, waarbij Bruna een eigen positie krijgt. Ook VBK Uitgeversgroep en e-bookdienst Bookchoice zijn onderdeel van het nieuwe bedrijf.

vrijdag 1 december 2017

Bezoekje aan de Jongkindtentoonstelling in Dordrechts Museum

 
Vandaag samen met vriendin Gerda van Wageningen naar de Jongkindtentoonstelling in Dordrechts Museum geweest. Heel bijzonder om al die schilderijen inclusief de Maannachten, zijn palet, zijn wandelstok en de beschrijving van de werken, die madam Joséphine Fesser in orde maakte voor een veiling na zijn overlijden, van zo dichtbij te bekijken.

Kerstverhaal van Marja Visscher op Hebban

Advent is begonnen en het eerste kerstverhaal op Hebban dat men publiceerde is dat van mij. Klik op deze link om het te lezen:

https://www.hebban.nl/…/welovef…/nieuws/kerst-marja-visscher

maandag 27 november 2017

Uitnodiging 'Chris Natuurlijk' boekenprogramma RTV Rijnmond


Op zaterdag 2 december a.s. is het vroeg uit de veren om op tijd in Rotterdam te zijn voor een interview in het boekenprogramma 'Chris natuurlijk' van Chris Vemer. Van uitgeverij Zomer & Keuning (Monique Boltje) mag ik drie van mijn boeken van 'Maannachten' meenemen voor de lezers, die ik uiteraard vooraf voor hen zal signeren.

donderdag 23 november 2017

Mooie film over Jongkind van RTV Oost naast het boek Maannachten


Gisteren werd ik geïnterviewd door Peter Schoof van RTV Oost. Hij vertelde mij dat hij vorig jaar een film heeft gemaakt over het leven van Johan Barthold Jongkind. Een prachtige film van drie kwartier met beelden die het boek Maannachten zeker ondersteunen. Er is zowel in Nederland, zelfs in mijn dorp Klaaswaal, als in Frankrijk gefilmd. Wie mijn roman Maannachten gelezen heeft zal blij zijn met deze film, omdat alle plekjes die in het boek voorkomen ook daadwerkelijk in de film te zien zijn!
http://www.rtvoost.nl/tv/vive-lattrop-vive-jongkind/03-06-2016/394484

dinsdag 21 november 2017

Lezing in de Gravin toegang gratis!

 
Weer even terug op het oude nest. Als oud-voorzitter van de werkgroep 'Oud de kunst', nu opnieuw een uitnodiging voor een lezing. In het verleden exposeerde ik er al eens, maar dan nu een andere tak van sport: een lezing!

Op uitnodiging van de werkgroep ‘Oud de Kunst’ zal de schrijfster Marja Visscher op vrijdag 24 november a.s. een lezing verzorgen in de Hofkamer van de Gravin in Oud-Beijerland. De aanvang van de middag is 14.00 uur.
Doordat leden van de leesclub van de Gravin de literair historische roman ‘Tussen rang en stand’ hebben gelezen en besproken, zal in ieder geval op dit werk wat dieper worden ingegaan. Uiteraard kan men hier, indien die er zijn, vragen over stellen en met de schrijfster er over van gedachten wisselen. Deze roman speelt zich voor een groot gedeelte af in het in de Hoeksche Waard welbekende Hof van Assendelft dat momenteel in gebruik is als museum. De bewoonster Sara du Faget van Assendelft woonde in den Haag, maar had het Hof als buitenhuis. Deze Sara speelt de hoofdrol in het boek ‘Tussen rang en stand’. Daarnaast zijn er recent een drietal andere boeken verschenen, twee delen van de trilogie ‘Tussen stad en streek’ waarvan het derde deel in het voorjaar verschijnt en de literair historische roman ‘Maannachten’. Deze laatste roman verscheen in oktober en gaat over het leven van de schilder J.B. Jongkind. Deze roman neemt de lezer vanuit het perspectief van Joséphine Fesser mee in het Parijse kunstenaarsleven van de schilder, voor wie zij al bij hun eerste ontmoeting een grote bewondering heeft opgevat. De boeken uit de trilogie spelen zich af in Puttershoek en Dordrecht.

De toegang tot de lezing in de Hofkamer is gratis, iedereen is van harte welkom. Uiteraard zijn er die middag boeken te koop en signeert de auteur de boeken indien gewenst. Ook reeds gekochte exemplaren kunt u meenemen om te laten signeren. Voor wie niet weet waar de Gravin zich bevindt, Koninginneplein 2-4 Oud-Beijerland (tegenover de Jumbo). De Hofkamer ligt achter het restaurant De Gravin.

RTV Oost en RTV Rijnmond belangstelling voor Maannachten


Ook de radio heeft belangstelling voor de historische roman 'Maannachten'. Morgenmiddag wordt ik geïnterviewd door RTV Oost, Peter Schoof en zaterdag 2 december a.s. moet ik al vroeg naar de studio voor het boekenprogramma van Chris Vemer 'Chris natuurlijk' bij RTV Rijnmond in Rotterdam. Heb er zin in!

zondag 19 november 2017

Mooi compliment over Maannachten en de Jongkindtentoonstelling in Dordrechts Museum

In de boekwinkel was er een leuke ontmoeting met Hetty Benedictus uit Den Haag. Later schreef zij dit verslag op haar blog. Een groter compliment kon ik niet krijgen.

'Kunst in boeken....ik hou er van!' begint Hetty haar blog. 'Erg blij was ik dan ook toen ik werd ingeloot voor de leesclub over het boek Maannachten van Marja Visscher. Een historische roman over de schilder Johan Barthold Jongkind, twee van mijn favorieten in één: een historische roman over kunst.

Het werd nóg leuker toen ik ontdekte dat er momenteel een tentoonstelling in het Dordrechts museum is over het werk van Jongkind en vrienden en dat hier de schilderijen uit het boek te bewonderen zijn!
Een bezoekje aan dit museum stond dus gelijk op de planning, maar wel nadat ik het boek uitgelezen had.

Het boek was al snel uit, twee lange treinreizen en een regenachtige middag had ik ervoor nodig, het is een boek dat lekker wegleest en dat je ook maar moeilijk weg kunt leggen als je er eenmaal in begonnen bent. Bij toeval kwam ik er achter dat Marja Visscher deze zaterdag haar boek zou signeren in een boekwinkel in Dordrecht.....Toen waren mijn plannen voor de zaterdagmiddag al snel gemaakt!
Een kijkje in het museum én mijn boek laten signeren!

Het Dordrechts museum is een ontzettend mooi museum maar ik besloot vandaag alleen de tentoonstelling van Jongkind te gaan bekijken. Allereerst werd er een documentaire vertoond over Jongkind. Hier was het al gelijk een en al herkenning.....Jongkind blijkt ook nog in Den Haag gewoond te hebben, de stad waar ik ook woon en ik herkende dan ook de getoonde plekjes.
 
Al na een paar minuten ontdekte ik het begin van het boek in de documentaire!
En vervolgens was het alsof ik beelden bij het boek kreeg: de belangrijke gebeurtenissen uit het boek kwamen stuk voor stuk voor in de documentaire.... herkenning, verwondering over de mooie plaatjes, en ook bewondering voor Marja Visscher, voor het kloppend weergeven van de feiten.

Daarna ben ik langs de schilderijen gaan dwalen....mijn aandacht werd al snel getrokken door de voor Jongkind kenmerkende schilderijen met het maanlicht.
De schilderijen waarmee het boek begint.
 
Citaat uit de roman 'Maannachten':

"Ze wees op de volle maan, die een deel van de slaapkamer verlichtte, maar het bed waarin zij zo naar hem verlangde in het kille donker liet. De maan, die zo krachtig was dat hij ervoor kon zorgen dat het water in de oceanen langzaam op en neer ging, zelfs in staat was  eb en vloed te veroorzaken. De maan die, nu zijn licht het sterkst was, bij haar voor een grenzeloos opwindend verlangen zorgde naar het kind van de man die alleen de negatieve kanten van dat goudgele hemellichaam kende, dat hoog aan de hemel zijn onrust aanwakkerde. Hem wakker hield, maar in zijn schijnsel de wereld het mooiste had gegeven wat ze ooit had gezien: zijn maannachten. Geschilderd tijdens het diepste gevoel van verlatenheid in een stad zonder echte vrienden. De stad, waar hij uitkeek over de brug naar het licht dat hem deed vergeten hoe bijzonder hij was."

Het is ook een schilderstijl waar ik erg van hou: realistisch met een vleug impressionisme, uitgevoerd in een mooie techniek met oog voor detail!...ik hou ervan.
Schilderijen die de gewone allerdaagse gebeurtenissen en beelden weergeven, de afbraak van het oude Parijs, er moet plaats gemaakt worden voor nieuwbouw, de Notre Dame met op de voorgrond het verstevigen van de kadewand van de Seine. Een straatje in Delft, het zicht op de haven van Dordrecht....nog steeds herkenbaar aan sommige gebouwen die de tand des tijds overleefd hebben.

Er lag in een vitrine een schilderijtje gemaakt door Joséphine Fesser waarbij de invloed van Jongkind duidelijk terug te zien is in haar werk. In een andere vitrine een inventarisatielijst van de verkoop van de werken van Jongkind na zijn dood, de lijst die volgens het boek met zorg en aandacht is opgesteld is door Joséphine.

Schilderijen van andere bekende kunstenaars die volgens het boek bevriend waren met Jongkind, Monet, Boudin, Pissarro, Daubigny.


De tentoonstelling was een en al herkenning en bevestiging van de gebeurtenissen uit het boek, alle onderwerpen die hij in het boek schetste en schilderde komen voorbij in de tentoonstelling!


Marja Visscher 

Na het museumbezoek ben ik naar de boekwinkel gelopen waar Marja Visscher haar boek zou signeren. Ik kwam op een moment dat het gelukkig rustig was waardoor de gelegenheid zich voordeed om een praatje aan te knopen.
Marja vertelde vol enthousiasme over waar zij haar inspiratie vandaan haalt voor de onderwerpen van haar boeken, namelijk: '1001 vrouwen', en over de kruiwagen die zij gehad heeft om haar schrijverstalent bij uitgevers onder de aandacht te brengen, over hoe belangrijk zij het vindt dat de historische feiten kloppen, het vele onderzoek dat zij hiervoor verricht, hele mappen met informatie en een gedetailleerd uitgewerkte tijdlijn.

Ook heeft Marja me verteld over de boeken die ze nog uit gaat geven, waar deze over gaan, dat één boek weer een link met Den Haag zal hebben.....ik werd gelijk nieuwsgierig en beloofde het in de gaten te houden, dat boek wil ik dan ook graag gaan lezen als het uitkomt!


Op tafel stond ook het boek van haar dat al eerder uitgegeven is: 'Tussen rang en stand', destijds had ik mij ook aangemeld voor die leesclub maar was toen helaas niet ingeloot. Omdat ik het boek nog steeds niet gelezen heb, besloot ik om het gelijk te kopen. (Tja, een boekwinkel bezoeken en zonder boek naar buiten gaan......dat lukt mij zelden!)
Beide boeken werden voor mij door Marja gesigneerd, en blij met mijn nieuwe gesigneerde leesvoer stapte ik terugkijkend op een heerlijke middag weer de trein in!